The unlikely pilgrimage of Harold Fry – Rachel Joyce

Τον Φεβρουάριο, λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου, μπήκα στη διαδικασία να ψάξω το βιβλίο που διαβάζαμε τότε με τη Λέσχη Ανάγνωσης Κατερίνης (aka ΛΑΚ)  σε ακουστική μορφή, ώστε να μπορώ να το ακούω στο αμάξι. Έπεσα πάνω στο audible, μου έδινε ένα βιβλίο δωρεάν για αρχή, πήρα αυτό που διαβάζαμε τότε, το τελείωσα, πήγα να διαγράφω, μου είπαν «μάλλον δεν κατάλαβες τι γίνεται, πάρε τρεις μήνες στη μισή τιμή», τους λέω «άντε καλά». Ξεκινάω την αναζήτηση και πέφτω πάνω στο the unlikely pilgrimage of Harold Fry, ένα που έχω χρόνια στη λίστα μου και στο kobo μου. Άκουσα και απόσπασμα, μου άρεσε ο αφηγητής, ο κύριος Jim Broadbent και το αγόρασα και το άκουσα. 

Η ιστορία είναι απλή. Ο Harold, συνταξιούχος πλέον, ζει μια ήσυχη με τη γυναίκα του τη Maurin, κάπου στη νότια ακτή του Devon,μεχρι που μια μέρα λαμβάνει ένα γράμμα από την Queenie Hennessy. Η Queenie του στέλνει από το Berwick-upon-Tweed για να τον ευχαριστήσει για τη φιλία του και να τον χαιρετίσει, μιας και πεθαίνει από καρκίνο. Ο Harold, ως γνήσιος Βρετανός, δεν μπορεί παρά να απαντήσει στο γράμμα της αμέσως, οπότε κάθεται γράφει και βγαίνει για να το ταχυδρομήσει. Φτάνει στο πρώτο κουτί και λέει να πάει λίγο παρακάτω. Φτάνει στο δεύτερο και κάνει το ίδιο. Τελικά, αποφασίζει να πάει με τα πόδια να παραδώσει το γράμμα ο ίδιος. Τώρα, για να καταλάβεις τι γίνεται, δες λίγο τον παρακάτω χάρτη. 

Ναι. Ο Harold ξεκινάει από την κάτω πινέζα να φτάσει στην πάνω πινέζα. Από το Α στο Β. 627 μίλια. Ή, 1009 χιλιόμετρα. Ξεκινάει ένα απίθανο ταξίδι προς έναν άνθρωπο που δεν έχει δει εδώ και χρόνια και μαζί μ’ αυτό ξεκινάει και μια ανασκόπηση της ζωής του, της παιδικής του ηλικίας, του γάμου του και της οικογένειας του. Παρόμοιο εσωτερικό ταξίδι κάνει και η Maureen, η οποία έχει μείνει πίσω στο σπίτι, προσπαθώντας να εξηγήσει στους γείτονες πού έχει εξαφανιστεί ο Harold. 

Το βιβλίο το αγάπησα. Η Rachel Joyce γράφει για έναν μέσο άνθρωπο, με μια οικογένεια, με την ίδια δουλειά σ’ όλη του τη ζωή, έναν άνθρωπο που φαινομενικά δεν έχει κάτι να δώσει. Αλλά στον γνωρίζει σιγά σιγά, σταδιακά, όπως γνωρίζεις άλλωστε όλους σου τους φίλους, έχεις μια εντύπωση στην αρχή γι αυτούς, σου φαίνονται δισδιάστατοι και σιγά σιγά τους μαθαίνεις, ακούς τις ιστορίες τους, ξεδιπλώνουν τη ζωή τους μπροστά σου και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως έχουν κι άλλες διαστάσεις. Έτσι και ο Harold. Σελίδα με τη σελίδα μαθαίνεις κάτι καινούριο γι’ αυτόν. Η Joyce δεν βιάζεται, στα δίνει λίγα λίγα, αλλά και συ δεν τα θες πιο γρήγορα, σ’ αρέσει η βόλτα με τον Harold. Γνωρίζει καινούριο και διαφορετικό κόσμο, κάνει συζητήσεις, περνάει περιπέτειες, σκέφτεται να τα παρατήσει, συνεχίζει. 

Γέλασα, έκλαψα, σκέφτηκα. Είναι ένα πολύ ζεστό βιβλίο, βγάζει μια οικειότητα που δεν έχω ξανανιώσει. Αυτό που κράτησα είναι πως δεν ξέρεις πότε για τον άνθρωπο δίπλα σου. Μόνο υποθέσεις μπορείς να κάνεις. Αλλά ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και μπορεί να είναι πιο απίθανη από αυτό που έχεις στήσει εσύ στο μυαλό σου.  

Υ. Γ. Υπάρχει και το The love song of Miss Queenie Hennessy. Μάλλον θα είναι η επόμενη αγορά στο audible. 😉